De historische locatie klopt precies: vlak bij de camping lag het Soetelaersgat, zo heette de ingang van de Soetelaerskreek, die pas in de 18e eeuw Brandkreek ging heten. Daarlangs werd, in het toen nog open water en in verbinding met de zee, het Sint-Margriete van toen bevoorraad. Door de verzanding en steeds ondieper wordende toegang geschiede dit met platbodemschuiten. Een "soetelaer" of "zoetelaar" was in vroegere tijden iemand die zorgde voor bevoorrading en achter legereenheden aanreisde om etenswaren en kleding aan soldaten te verkopen. Misschien stond op de plaats van de dijkdoorbraak een herberg die door een vroegere zoetelaar uitgebaat werd.

De naam van de camping, tegelijk aantrekkelijk als woord en als klank, tekenend en betekenisvol. Een beetje uitzonderlijk, maar niet moeilijk te onthouden en door de oude spelling geheel op maat gesneden, gelegen in het karakteristiekvolle Vlaamse landschap. Ook leuk is dat "De Soetelaer" gewoon zo'n  aardige, vriendelijke zoetklinkende naam is. Proeft u maar eens op de tong.


Vanuit camping De Soetelaer zult u de komende dagen kennismaken met deze streek, onderdeel van de oude heerlijkheid, Watervliet en Waterland.